1.1. Interpreter Pythona

Każdy kod można testować w interpreterze Pythona, jednak do tworzenia skryptów wykorzystujemy dowolny edytor tekstowy. Ze względów praktycznych warto korzystać z programów ułatwiających pisanie kodu (obsługa wcięć, podświetlenia itd.) tzw. IDE, czyli Integrated Development Environment np. lekkie i szybkie Geany lub profesjonalne środowisko PyCharm. Obydwa programy działają na platformie Linux i Windows.

Zanim przystąpimy do pracy w katalogu domowym tworzymy podkatalog python, w którym będziemy zapisywali nasze skrypty:

Kod nr 
~$ mkdir python
~$ cd python

Tryb interaktywny intrpretera Pythona jest podstawowym narzędziem nauki i testowania kodu. Uruchamiamy go, wydając w terminalu używanego systemu polecenie:

~$ python

Po uruchomieniu interpreter wyświetli swoją wersję, wersję kompilatora C++ (GCC), informację o sposobie uzyskania pomocy (polecenie help), na końcu zaś znak zachęty >>>. Jeżeli będziemy testować instrukcje złożone, np. warunkowe lub pętle, w interpreterze zobaczymy znaki ... oznaczające, że wprowadzany kod wymaga wcięć.

Note

Można równierz korzystać z rozszerzonej konsoli Pythona uruchamianej poleceniem ipython. Oferuje ona kolorowane wyjście, ułatwia wszelkiego rodzaju interaktywne obliczenia.

Przykłady zawierające znak zachęty $ oznaczają komendy do wykonania w terminalu systemu operacyjnego (w Xubuntu uruchom przez Win+T).

Komendy kopiujemy i wklejamy do terminala bez znaku zachęty $ i poprzedzającego tekstu za pomocą środkowego klawisza myszki lub skrótu CTRL+SHIFT+V.

Licencja Creative Commons Materiały Python 101 udostępniane przez Centrum Edukacji Obywatelskiej na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa.

Utworzony:2017-09-08 o 19:38 w Sphinx 1.4.5
Autorzy:Patrz plik “Autorzy”